Trzydzieści dziewięć

*Z perspektywy Megan*

Otworzyłam laptopa Sophie. Tam była nie wyłączona strona plotkarska. Zabrałam się za czytanie artykułu. Był o Louisie. To był da mnie szok. Osoba, którą nadal kochałam mimo jego zdrady, została oczerniona. Myślałam,  że eksploduje. Wygląda na to, że Sophie już go dawno przeczytała i nawet mi o tym nie powiedziała. Miałam do niej o to żal. 

- Czemu mi o tym nie powiedziałaś? - zapytałam z wyrzutem

- Nie chciałam, żebyś się martwiła o tego młota...

- To jest w pewien sposób zdrada. Jutro dzwonię do Louisa, muszę z nim porozmawiać.

- Lepiej tego nie rób

- Nie psujmy sobie wieczoru. Pooglądajmy filmiki tego gościa z Polski.

- JAkiego gościa.

- Tego, który przebiera się za Samare i Spidermana. 

- Aaaaa tego. Ostatnio widziałam jego filmik jak przebrał się za kibel.

- Taaaaa to włączamy.

*Z perspektywy Marry*

W końcu kelner przyniósł nam nasze dwie lasanie. Zajęliśmy się swoimi talerzami. Delektowaliśmy się smakiem jedzenia. W pewnym człowiekiem Harry spojrzał się na mnie nieobecnym wzrokiem.

- Coś się stało.

- Jak sama wiesz, za dwa tygodnie zaczynają się święta. Chciałbym, abyśmy, wróć, chciałbym poznać twoich rodziców. 

- Ty napewno wiesz co przed chwilą powiedziałeś- zachichotałam

- Tak. Jestem pewien swojej decyzji 

- Ja uważasz. No to teraz trzeba tylko przekazać moim rodzicom nowinę, że przybędzie mój chłopak na święta. 

- Ale wiesz czego się boję??

- No nie wiem

- Tego, że przez jakiś czas będziemy musieli być grzeczni.

- Damy rade. Możemy np zatkać sobie usta czymś.

- Ty masz zawsze genialne pomysły.

- No wiem - po dokończeniu jedzenia, dopiliśmy wino. Całkiem pijani wróciliśmy do domu. Nawet nie miałam siły ściągnąć butów. Szybko poszłam do pokoju i położyłam się spać. 

*Z perspektywy Sophie*

Obudziłam się rano pod łóżkiem. Brzuch mnie strasznie bolał. To pewnie od śmiechu. Wczoraj z Meg rżałyśmy całą noc. Teraz szybko poszłam się ogarnąć do łazienki. Pod prysznicem wpadłam na genialny pomysł. Wymyśliłam, że razem z Megan pójdziemy na rolki. Niedaleko plaży jest trochę asfaltu do jazdy. Po wyjściu z łazienki przekazałam tę myśl. Dziewczyna po krótkim zastanowieniu zgodziła się. Szybko zlazłam na dół, aby zrobić śniadanie. Zrobiłam grzanki z serem, które oczywiście musiały mi się przypalić. Ale trudno będziemy jeść do zwęglone danie. Megan po paru minutach zbiegła na dół.

- Czym tu tak śmierdzi?? - zapytała zatykając nos

- Grzanki z serem - ugryzłam spalone jedzenie

- Fuuuuu przecież ty ich nigdy nie umiałaś robić, a teraz przez ciebie w całym domu jebie spalenizną. 

- Wybacz, nie pomyślałam

- Dobra, dobra ja wiem swoje, ale teraz trzeba otworzyć trochę okien - powiedziała

- Już to dawno zrobiłam

- Okey - dziewczyna razem ze mną zaczęła jeść ten spalony syf - nie jest aż tak źle.

- Dziewczynki, nie wiecie, czemu na całej ulicy śmierdzi spalenizną. Sąsiedzi się skarżą - powiedziała babcia Beth wchodząc do kuchni

- Ładnie Sophie, przez ciebie na całej ulicy śmierdzi naszym śniadaniem - powiedziała Megan. Ja na to parsknęłam śmiechem i padłam na podłogę.